Lśnienie

Z sierpniową gwiazdą z nieba spadł

niewinny, czysty, radosny

W sadzie pod jabłoni drzewem siadł

Jak ptak co czekał wiosny.

I skrzy się -

rubinowo, brylantowo.

Nie wie nic o swoim lśnieniu.

Obudził ze snu leniwego

Anioła śpiącego na trawie.

Zmrużył oczy od blasku

Anioł zaspany i

Na puchowych go skrzydłach położył.

A on skrzy się -

brylantowo, rubinowo

I nic nie wie o swym lśnieniu.

Ciepłą nocą pod jasnym księżycem

W gnieździe skrzydeł zasypia spokojnie.

Mistrzu, jesteś! szepnęło w ogrodzie

On nie słyszał,

Anioł milczał pokornie.

<magenta>