Przypadkiem

Na betonowych ścieżkach miasta
trudno znaleźć tropy, tylko
zapach potu jak posoka dla ślepego kundla
wabi helota ku wolności.
Wczepił głodne oczy w jej zielone plecy,
chce dogonić.
Przyspiesza, prawie biegnie, posłuszny
z sercem w gardle dudniącym
z mysim piskiem suchych ust.
Pamięta imię, pamięta zapach,
przeklęta pamięć.
Na krawędzi dziurawego chodnika
odwraca głowę przerażony swą odwagą.

<magenta>

Kamienie

Zapytałam czy mnie wołałeś, niepotrzebnie
Zdziwienie w oczach wystarczyło za odpowiedź
Nauczyłam się więc nie zadawać pytań
I gdy śnisz mi się kolejny raz
Odpędzam sen, on nic nie znaczy -
Schodzimy kamienistą dróżką nad brzeg jeziora
Boję się. Nie bój się, powiedziałeś
Tak wiele przeszliśmy, dasz radę
Nie pytałam.
Ciepła fala obmyła mi poranione stopy.

<magenta