Lustro

Znów przeplatam słowa

Na osnowie z muzyki

Z nią przychodzą drżenia

I unoszą mnie w obłoki

Wysoko, lekko.

Czy mnie kto dosięgnie

Czy mnie coś pokona?

Płynę tańczę iskrzę

Nie spala mnie słońce

Nie skamienia mróz

Nie zabija śmieszność

Tęsknota, nieobecność.

… w kącie cicho siedzi czas

W rękach ściska lustro,

Nie widzę go, nie słyszę

Oczy mam zajęte

Uszy zamknięte na świat.

W jasnym dniu świetlne zajączki

Plamią czernią przeszłości

Więdnące policzki

Posrebrzone kosmki włosów

Spracowane dłonie.

A ja płynę tańczę iskrzę

Nie spala mnie słońce

Nie skamienia mróz.

Zniecierpliwiony czas

Czyści lustro.

 <magenta>

Drogi

Mówili – Paryż jest wspaniały

Tu mieszka sama Mona Lisa,

Taka nieduża, samotnie uśmiecha się

W jasnej sali z tłumem niemym

W słuchawkach na uszach.

Londyn jest zwariowany

Jak przejażdżka London Eye,

A ja się boję, że się zgubię

W tysiącach ulic z przystankami na opak.

Amsterdam  brzęczy dzwonkami rowerów,

Wieczorem pustymi butelkami na trawnikach

Nie, nie pójdę z wami więcej

Na spacer po De Wallen

Wolę randkę z Van Goghiem.

Na Placu Ratuszowym siedzi Andersen

Nie dziwi go kolejna

Parada gejów i lesbijek,

Z wytartym do blasku spiżowym kolanem

Patrzy na ukochane Ogrody Tivoli

Po drugiej stronie ulicy.

Jeśli chcesz tu powrócisz wrzuć pieniążek

Tak mówi przesąd,

Utopiłam złotego centa

W monumentalnym wodospadzie

Udekorowanym tęczą między dwoma państwami.

…Przeszłam wiele dróg

A wszędzie słów mi brakło,

Aż stały się niepotrzebne,

Pustą przestrzeń między moimi dłońmi

A cudami świata

Wypełniłam barwnymi obrazami

Z sygnaturą w obłoku :

„Dziękuję,

że byłeś ze mną wszędzie,

W źrenicy oka”.

<magenta>

Woda

Z kurzu pola i lasu

Z dotyku trawy

Z jagodowych plam

Fioletowych stempelków,

Z ziaren piasku ukrytych

Pod paznokciami,

Ze zmęczenia drogą.

Z wszystkich łez

Bardzo długich dni,

Z gorączki czekania

Z ciszy głuchego telefonu

Z czystej kartki niewysłanego listu

Z wołania w głuchą noc

Ze słów nieporadnych.

Z drżenia radości o

Skarbie ukrytym

Wśród gwiazd Mlecznej Drogi,

Ze wspomnienia czystego.

Obmyje mi nogi
z wątpienia

Obmyje mi nogi
z rozpaczy

Obmyje mi nogi
z pychy
strumień rwący.

Opuszczę bez żalu

Boginię pamięci,

I stanę na powrót w jasności

Pustki świata bez ciebie,

Zapełnię tęskne ręce

Bukietem złotych róż.

 


<magenta>